เชื่อว่าใครหลายคนก็ต้องมีกลิ่นแปลกๆ ที่ชอบดม เช่น กลิ่นน้ำมัน กลิ่นแก๊ส หรือ กลิ่นต้นไม้ แต่สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือ คงไม่เคยมีใครไม่ดมกลิ่นกระดาษก่อนอ่าน อาจฟังดูไม่น่าเชื่อแต่ที่จริงแล้วมีหลายคนชอบทำแบบนั้น แล้วทำไมกระดาษถึงมีกลิ่น? ทำไมเราถึงชอบการดมกลิ่นกระดาษ เราจะพาทุกคนไปไขข้อสงสัยนี้ด้วยกัน

กลิ่นกระดาษมาจากไหน?

กลิ่นกระดาษหรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Bibliosmia เกิดจากการสลายตัวทางเคมีภายในกระดาษ โดยกลิ่นกระดาษใหม่และเก่าจะมีความแตกต่างกันไป ยิ่งกระดาษเก่ามากเท่าไร ก็ยิ่งมีกลิ่นแรงขึ้น เพราะกระดาษมีส่วนประกอบของ เซลลูโลส (Cellulose) และ ลิกนิน (Lignin) ซึ่งทั้งสองสารประกอบนี้มีส่วนทำให้กระดาษกลายเป็นสีเหลือง รวมไปถึงสารประกอบอื่นๆ เข่น Benzaldehyde, Vanillin, Ethyl hexanaol, Toluene และ Ethyl benzene 

ใครหลายคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ คงจะสงสัยไม่น้อยว่าทำไมถึงมีคนชอบดมกลิ่นกระดาษ ถ้าอยากรู้เหตุผลแล้ว ตามมาดูกัน

กลิ่นหอมที่น่าดึงดูด

เนื่องจากในกระดาษมีส่วนประกอบของสารเคมีต่างๆ หนึ่งในนั้นคือสาร Vanillin ซึ่งเป็นสารที่พบในฝักวนิลลา ทำให้กระดาษมีกลิ่นหอมหวานคล้ายวนิลลา เป็นกลิ่นเฉพาะตัวของกระดาษที่ทำให้หลายคนถูกดึงดูด นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ใครหลายๆ คนชื่นชอบการดมกลิ่นกระดาษ

ความทรงจำและความรู้สึกในอดีต

กลิ่นกระดาษอาจทำให้เราหวนนึกถึงอดีต โดยเซลล์ประสาทรับกลิ่นซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบลิมบิกในสมองที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับความทรงจำและความรู้สึก เมื่อเราดมกลิ่นใดๆ ก็ตาม สมองจะเชื่อมกลิ่นนั้นเข้ากับเหตุการณ์ ผู้คน สิ่งของ ช่วงเวลาหนึ่ง หรืออาจจะเป็นความรู้สึกก็ได้ เช่น บางคนมองว่ากลิ่นกระดาษทำให้รู้สึกสงบ ใจเย็นเพราะกลิ่นนั้นทำให้นึกถึงตอนที่พวกเขาอยู่ในห้องสมุดของโรงเรียน บางคนมองว่ากลิ่นกระดาษทำให้รู้สึกตื่นเต้นเพราะทำให้นึกถึงการรอคอยฟังนิทานก่อนนอนตอนยังเป็นเด็ก ซึ่งกลิ่นของหนังสือแต่ละเล่มจะสื่อถึงความรู้สึกไหนหรือเหตุการณ์ใดนั้นขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล

กระดาษมีกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว อีกทั้งไม่ว่าใครก็ตามที่ดมกลิ่นนี้ก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันไป บางคนรู้สึกสงบ บางคนรู้สึกตื่นเต้น บางคนคิดถึงตอนที่ยังเป็นเด็ก บางคนคิดถึงตอนอยู่ในห้องสมุดของโรงเรียน หลังจากนี้ หากทุกคนได้มีโอกาสอ่านหนังสือสักเล่ม อาจลองดมกลิ่นของกระดาษในหนังสือเล่มนั้น แล้วมาดูกันว่า กลิ่นของกระดาษแผ่นนั้นจะทำให้เราคิดถึงอะไรบ้าง

เขียนโดย Wanicha Pumkeaw

อ้างอิง interestingliterature, barnesandnoble, newstextarea