รู้จัก TTTV3 พลิกโฉมวงการอาหารด้วยเทคโนโลยีสร้างรสชาติและสัมผัสเสมือนจริงจากญี่ปุ่น

เคยจินตนาการถึงอนาคตที่สามารถเปลี่ยนรสชาติของอาหารธรรมดาให้เป็นอาหารรสเลิศได้เพียงแค่กดปุ่ม หรือการเพลิดเพลินกับขนมครีมเนื้อนุ่มโดยไม่ต้องกังวลเรื่องไขมันและน้ำตาลบ้างไหม? 

ความฝันเหล่านี้กำลังกลายเป็นจริงด้วยเทคโนโลยีล่าสุดจากมหาวิทยาลัยเมจิ (Meiji University) ซึ่งสามารถสร้างรสชาติที่สมจริง และแม้กระทั่งจำลองเนื้อสัมผัสของอาหารได้ด้วยเทคโนโลยีที่เรียกว่า TTTV3 (Transform The Taste and reproduce Varieties) โดยใช้อุปกรณ์พ่นของเหลวผสมรสชาติที่ควบคุมได้ละเอียดถึงระดับ 0.02 มิลลิลิตร ทำให้สามารถสร้างรสชาติที่ซับซ้อนและปรับแต่งรสชาติของอาหารให้เหมาะกับความต้องการของผู้บริโภค

รู้จัก TTTV3 เครื่องมือกำหนดอนาคตวงการอาหาร 

ห้องปฏิบัติการ MIYASHITA Homei แห่งภาควิชาวิทยาศาสตร์มีเดียแนวหน้า คณะวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์สหวิทยาการ มหาวิทยาลัยเมจิ (Meiji University) ได้พัฒนาอุปกรณ์ TTTV3 ซึ่งเป็นอุปกรณ์ปรุงรสที่สามารถจำลองความแตกต่างของรสชาติในแหล่งผลิตและสายพันธุ์ของอาหารได้

อุปกรณ์นี้พัฒนาต่อยอดจาก Taste the TV (TTTV) หรือทีวีบอกรสชาติอาหาร โดยอาศัยกระบวนการฉีดสารปรุงรสจากกระป๋องบรรจุรสชาติจำนวน 10 แบบ จำลองลงบนแผ่นฟิล์มพลาสติกที่เคลือบอยู่บนพื้นผิวหน้าจอ ผู้ชมสามารถสัมผัสรสชาติที่ถูกจำลองขึ้นได้ด้วยการเลียหน้าจอ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีสื่อรสชาติที่ศาสตราจารย์ Homei Miyashita ได้พัฒนาสำหรับโครงการ INNO-vation ของกระทรวงกิจการภายในและการสื่อสารของญี่ปุ่น 

TTTV3 ใช้กลไกการพ่นของเหลวที่มีรสชาติต่าง ๆ ผสมกันเพื่อสร้างรสชาติที่แตกต่าง โดยรวมถึงรสชาติพื้นฐานทั้งห้า ได้แก่ หวาน เปรี้ยว เค็ม ขม และอูมามิ รวมถึงรสเผ็ดด้วย

คุณสมบัติเด่นของ TTTV3

1. การควบคุมรสชาติที่แม่นยำระดับสูง TTTV3 สามารถควบคุมปริมาณของเหลวแต่ละชนิดในระดับ 0.02 มิลลิลิตร ซึ่งละเอียดกว่าการปรุงรสโดยพ่อครัวมืออาชีพ
2. การสร้างรสชาติที่มีความแม่นยำสูง อุปกรณ์นี้ใช้ของเหลวหลายชนิดร่วมกันในการสร้างรสชาติเดียว ทำให้สามารถจำลองรสชาติได้อย่างสมจริง
3. การกลบรสชาติ TTTV3 ไม่ได้เป็นแค่อุปกรณ์ที่ช่วยเพิ่มรสชาติให้กับอาหารเท่านั้น แต่ยังสามารถลดหรือกลบความเข้มข้นของรสบางอย่างได้อย่างแม่นยำ โดยใช้เทคนิคต่าง ๆ เช่น การเติมสารด่างเพื่อลดความเป็นกรด การใช้สารปรับแต่งรสชาติ หรือการใช้รสชาติอื่นมาหักล้างกันเพื่อให้รสชาติที่ต้องการลดลงโดยไม่กระทบกับรสชาติอื่น ๆ ในอาหาร
4. การสร้างรสชาติที่หลากหลายไร้ขีดจำกัด TTTV3 มาพร้อมกับระบบสารปรุงรส 20 ชนิด ซึ่งสามารถควบคุมปริมาณของเหลวจากแต่ละกระป๋องได้ละเอียดถึง 1,000 ระดับ ทำให้สามารถสร้างสรรค์รสชาติได้มากนับไม่ถ้วนแบบไรขีดจำกัด 

นอกจากนี้ไม่ใช่แค่การสร้างรสชาติพื้นฐาน แต่ยังรวมถึงรายละเอียดของรสชาติที่แตกต่างกันในอาหารจากแหล่งผลิตและสายพันธุ์ที่หลากหลาย เช่น ความแตกต่างของรสชาติระหว่างไวน์แต่ละชนิด ระดับความเข้มของโกโก้จากแหล่งปลูกต่าง ๆ หรือความเปรี้ยวของบ๊วยดองจากแต่ละพื้นที่

ระบบการทำงานร่วมกับ AI 

TTTV3 สามารถทำงานร่วมกับโมเดลภาษาขนาดใหญ่ (LLM) เช่น ChatGPT เพื่อสร้างรสชาติตามข้อมูลที่ได้รับจากเสียงหรือภาพถ่ายของอาหาร ตัวอย่างเช่น ผู้ใช้สามารถพูดชื่อเมนูอาหารหรือแสดงภาพอาหารที่เคยรับประทานระหว่างการเดินทาง แล้วอุปกรณ์จะวิเคราะห์และสร้างรสชาติของอาหารนั้นขึ้นมาอีกครั้ง

พัฒนาสุดขีดสู่การสร้างสรรค์รสชาติและเนื้อสัมผัสของอาหาร 

ล่าสุดทีมวิจัยของศาสตราจารย์ Miyashita ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของการสร้างรสชาติ โดยสามารถจำลองเนื้อสัมผัสของอาหารได้สำเร็จ ทำให้สามารถพัฒนาอาหารที่มีไขมันต่ำหรือไม่มีไขมันเลย แต่ยังคงรสชาติและความรู้สึกเมื่อรับประทานใกล้เคียงกับของจริง ตัวอย่างเช่น:

• Virtual Oil Generator อุปกรณ์ที่สามารถสร้างรสชาติของน้ำมันรับประทานได้ เช่น น้ำมันมะกอกจากแบรนด์ต่าง ๆ โดยใช้เส้นใยอาหารที่ละลายน้ำได้ เช่น อินนูลิน ปรับแต่งความหนืดและสัมผัสของไขมันโดยใช้วุ้นที่มีความเข้มข้นต่ำ
• Virtual Cream Generator เครื่องสร้างครีมที่ไม่มีไขมันและไม่มีส่วนผสมของนม โดยใช้ส่วนผสมของเจลาตินและไซเลียมฮัสค์เพื่อปรับแต่งความหนืดและเนื้อสัมผัส สามารถจำลองครีมคัสตาร์ดจากผู้ผลิตบางรายได้แม่นยำ ไม่ว่าจะแพ้ไข่หรือนมก็สามารถรับประทานได้

TTTV3 ถือเป็นก้าวสำคัญของเทคโนโลยีด้านอาหารที่ช่วยให้การปรุงรสและจำลองเนื้อสัมผัสของอาหารเป็นไปได้อย่างสมจริงและแม่นยำ ไม่เพียงแต่สร้างประสบการณ์การรับประทานอาหารที่หลากหลายและปรับแต่งได้ตามต้องการ แต่ยังเปิดโอกาสให้คนที่มีข้อจำกัดด้านอาหารสามารถเพลิดเพลินกับรสชาติที่ต้องการได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องสุขภาพ 

เทคโนโลยีนี้อาจเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของอุตสาหกรรมอาหารในอนาคต ทำให้การรับประทานอาหารกลายเป็นประสบการณ์ที่ไร้ขีดจำกัดและเข้าถึงได้มากขึ้นสำหรับทุกคน

อ้างอิง: meiji.ac.jp, forbesjapan