ผลกระทบจากวิกฤต COVID-19 เปรียบเสมือนสึนามิที่ถาโถมเข้ามายังภาคธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่ทันตั้งตัวเริ่มตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว (2562) และลากยาวมาจนถึงเดือนมิถุนายน 2563 เกือบจะครึ่งปีแล้วโดยรวมดูเหมือนสถานการณ์จะดีขึ้นแต่ก็ดีขึ้นเพียงแค่ในบางประเทศบางภูมิภาคเท่านั้นเพราะในบางพื้นที่ของโลกยังประสบกับปัญหาการแพร่ระบาดและจำนวนผู้ติดเชื้อที่เพิ่มสูงขึ้นอยู่

สำหรับประเทศไทยน่าภูมิใจที่เราคือหนึ่งในประเทศที่มีการควบคุมการระบาดและสามารถบริหารจัดการกับวิกฤต COVID-19 ได้ดีที่สุดประเทศหนึ่งของโลกและแน่นอนเมื่อสถานการณ์เริ่มทุเลาลงก็เริ่มมีการพูดถึงเรื่องการพลิกฟื้นเศรษฐกิจโดยเฉพาะภาคอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่เมื่อต้นน้ำของกิจกรรมการท่องเที่ยวอย่างการเดินทางถูกระงับไปกิจกรรมอื่นๆ จึงได้รับผลกระทบตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และด้วยในปัจจุบันการท่องเที่ยวถือเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่สำคัญของผู้คนทั่วไปที่มีพฤติกรรมต้องการสร้างประสบการณ์ชีวิตและให้รางวัลชีวิตโดยการท่องเที่ยวบางประเทศการท่องเที่ยวถือเป็นอุตสาหกรรมหลักในการสร้างรายได้ให้กับประเทศ