เวที Thailand Economic Monitor 2025 ที่เต็มไปด้วยนักเศรษฐศาสตร์ นักธุรกิจ และสตาร์ทอัพ ผู้ฟังอาจคาดหวังโมเดลธุรกิจที่เต็มไปด้วยตัวเลขและทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ แต่ ดร. มูฮัมมัดฟาห์มี ตาเละ (CEO, De Forest Group) กลับเริ่มต้นเรื่องราวของเขาด้วยอาหารอย่าง โรตี ขนมแผ่นบางๆ ที่เป็นสัญลักษณ์ของอาหารฮาลาลในสามจังหวัดชายแดนใต้

"ผมไม่ได้เริ่มต้นจากการเป็นนักธุรกิจ" ดร. ฟาห์มี เกริ่นขึ้น "ผมเป็นนักวิจัยด้านสาธารณสุข ทำงานเกี่ยวกับปัญหาความยากจน สุขภาพแม่และเด็ก โภชนาการต่ำ และผลกระทบของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ไม่ว่าผมจะวิจัยไปกี่ปี คนก็ยังจนเหมือนเดิม"

คำถามสำคัญเกิดขึ้นในใจเขา "แล้วเราหลุดพ้นจากความยากจนหรือยัง?" คำตอบคือยัง และนี่คือจุดเริ่มต้นของ De Forest Group ธุรกิจอาหารที่ไม่เพียงเติบโตในพื้นที่ที่ท้าทายทางเศรษฐกิจ แต่ยังสร้างโมเดลให้ SMEs ไทยสามารถเรียนรู้ได้

จากปัญหาเชิงโครงสร้าง สู่การสร้างเศรษฐกิจทางเลือก

ดร. ฟาห์มี เติบโตในสามจังหวัดชายแดนใต้ พื้นที่ที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจเฉพาะตัว จากปัจจัยด้านกำลังซื้อ การศึกษา และโอกาสในการพัฒนาอุตสาหกรรม

• โครงสร้างรายได้ต่ำ: ประชากรส่วนใหญ่อยู่ในภาคเกษตรกรรมและค้าปลีกขนาดเล็ก ซึ่งมีกำไรเพียงเล็กน้อย ทำให้ธุรกิจไม่สามารถขยายตัวได้
• ความท้าทายด้านการศึกษา: ดัชนีคุณภาพการศึกษาของพื้นที่นี้อยู่ในระดับต่ำเมื่อเทียบกับประเทศ ทำให้การสร้างบุคลากรที่มีทักษะเชิงธุรกิจเป็นเรื่องยาก
• เศรษฐกิจไม่สามารถแข่งขันในระดับมหภาค: การลงทุนจากภาคเอกชนขนาดใหญ่มีจำกัด ส่งผลให้ธุรกิจท้องถิ่นขาดโอกาสเติบโต

โมเดลของ De Forest Group คือการ เพิ่มมูลค่า (Value Creation) ให้กับสินค้าที่มีอยู่แล้ว แทนที่จะพยายามแข่งกับสินค้าที่มีราคาถูกในตลาด

กรณีศึกษา: "นาซิดาแก" กับปัญหาทางเศรษฐศาสตร์

"แม่ค้าทำ 'นาซิดาแก' ตั้งแต่ตีสาม ใช้ข้าวสามชนิด หุงด้วยกะทิ ขายห่อละ 25 บาท กำไรเพียง 3-5 บาท ทำเพื่ออยู่รอด ไม่ใช่เพื่อเติบโต" ดร. ฟาห์มี ตั้งคำถามว่า "ถ้าคนทำอาหารพื้นถิ่นไม่สามารถสร้างรายได้ที่ยั่งยืน พวกเขาจะอยู่รอดได้อย่างไร?"

การแก้ปัญหาของ De Forest Group ไม่ใช่การขายของถูกให้มากขึ้น แต่คือการ พัฒนาโมเดลธุรกิจที่ทำให้สินค้าเดิมมีมูลค่าสูงขึ้น

เศรษฐศาสตร์ของการสร้างแบรนด์ในพื้นที่เศรษฐกิจเปราะบาง

ดร. ฟาห์มี และทีมไม่ได้มองแค่เรื่องของรสชาติอาหาร แต่พัฒนา "Brand Positioning" ที่แตกต่างจากร้านอาหารท้องถิ่นทั่วไป

• การสร้าง Experience: ลูกค้าของ De Forest ไม่ได้จ่ายเงินเพื่อกินอาหารเพียงอย่างเดียว แต่จ่ายเพื่อประสบการณ์ พวกเขาเดินทาง 3-4 ชั่วโมงเพื่อมาสัมผัสวัฒนธรรมอาหารท้องถิ่น ซึ่งเป็นแนวคิดเดียวกับโมเดล Destination Dining ของร้านอาหารระดับโลก
• การใช้แบรนด์เป็นตัวสร้างความแตกต่าง: ร้านอาหารของ De Forest ถูกออกแบบให้สะท้อนอัตลักษณ์ของสามจังหวัดชายแดนใต้ แต่ผสมผสานกับมาตรฐานธุรกิจสากล
• การพัฒนา Supply Chain ให้มีความยั่งยืน: แทนที่จะเน้นต้นทุนต่ำสุด ดร. ฟาห์มี เลือกใช้วัตถุดิบคุณภาพดี และสร้างห่วงโซ่คุณค่าในชุมชน

นั่นทำให้จากร้านโรตีร้านเดียว กลายเป็นธุรกิจที่มี 14 สาขา ภายใต้ 3 แบรนด์ สร้างงานกว่า 450 ตำแหน่ง ยอดขายรวมแตะ 200 ล้านบาทต่อปี และกลายเป็นแรงผลักดันให้กับเศรษฐกิจการท่องเที่ยวของปัตตานี

"สิ่งที่เราพิสูจน์คือ ธุรกิจที่อยู่ในพื้นที่เศรษฐกิจเปราะบางก็สามารถโตได้ ถ้ามันถูกพัฒนาในวิธีที่เหมาะสม" ดร. ฟาห์มี กล่าว

SMEs กับบทเรียนเรื่อง “ความเชื่อมั่น” (Trust Capital) แทนเงินทุน

หนึ่งในหลักการสำคัญของ De Forest Group คือ "เครดิตสำคัญกว่าเงินสด" ดร. ฟาห์มี อธิบายว่า ความสำเร็จของ SMEs ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินทุนเพียงอย่างเดียว แต่ขึ้นอยู่กับ ความเชื่อมั่นในธุรกิจ

• ความเชื่อมั่นจากลูกค้า: การมีคุณภาพสินค้าและบริการที่คงเส้นคงวาทำให้ลูกค้ากลับมา และกลายเป็นฐานลูกค้าประจำ
• ความเชื่อมั่นจากทีมงาน: ดร. ฟาห์มี สร้าง "องค์กรที่เรียนรู้ตลอดเวลา (Learning Culture)" โดยฝึกพนักงานให้มีทักษะสูงขึ้น ผู้จัดการร้านบางคนเรียนจบแค่ ม.3 แต่สามารถใช้ซอฟต์แวร์บริหารธุรกิจได้
• ความเชื่อมั่นจากนักลงทุน: ด้วยโมเดลธุรกิจที่มีพื้นฐานชัดเจน De Forest สามารถดึงดูดนักลงทุนที่สนใจ "ธุรกิจที่มีอิมแพค"

ดร. ฟาห์มี ไม่ได้เป็นแค่เจ้าของร้านอาหาร แต่เป็นตัวอย่างของการใช้ เศรษฐศาสตร์เชิงปฏิบัติ ในการสร้างธุรกิจที่มีผลกระทบจริง ดังนั้น SMEs ไม่จำเป็นต้องเป็นธุรกิจขนาดเล็กตลอดไป ถ้าสามารถเพิ่มมูลค่า สร้างแบรนด์ และพัฒนาโมเดลที่ยั่งยืน และสุดท้าย ดร. ฟาห์มี ทิ้งท้ายไว้ว่า

ธุรกิจที่ดี ไม่ใช่แค่สร้างรายได้ แต่ต้องสร้างโอกาสให้กับคนรอบข้างด้วย